Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Igitur ne dolorem quidem.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Nunc agendum est subtilius.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?
At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Bork: Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;
Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Bork: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Tuum credibile? Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Nam ista commendatio puerorum, memoria et caritas amicitiae,
summorum officiorum in extremo spiritu conservatio indicat
innatam esse homini probitatem gratuitam, non invitatam
voluptatibus nec praemiorum mercedibus evocatam.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse
heredem Q.

Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.